Στη ζωή η ευθεία σε πολλές περιπτώσεις είναι βαρετή. Στους οδηγούς μάλιστα προκαλεί και υπνηλία. Στην πολιτική η οποιαδήποτε στροφή από την ευθεία, από το ευαγγέλιο της ιδεολογίας δηλαδή, προκαλεί αντιδράσεις και ενίοτε διάσπαση.
Κάπως έτσι ο Αλέξης Τσίπρας, αναλαμβάνοντας το ρίσκο της απόφασης του, αποφάσισε να στρίψει το κόμμα του προς το κέντρο. Η επιχείρηση του στησίματος της κεντροαριστερής πολυκατοικίας, εκ του αποτελέσματος και των πρόσφατων εκλογών, έμεινε στα θεμέλια της καθώς τα ρετιρέ ήταν καπαρωμένα από αυτούς που όταν ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε τη διεύρυνση του κόμματος του κρατούσαν τα αριστερόμετρα και «εξέταζαν» με προκλητική, σε πολλές περιπτώσεις, καχυποψία και υπεροψία τους νέους ενοίκους. Ήταν αυτοί που σήμερα δηλώνουν ότι έκαναν τις πόρτες του κόμματος αντί να λένε ότι έχτισαν τις πόρτες του για να μην μπει κανείς εκτός από τους ήδη υπάρχοντες ενοίκους…
Οι χιλιάδες που ανά την Ελλάδα γράφτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, με την ανοχή του Τσίπρα, άγνωστο γιατί, έμειναν στα αζήτητα και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τους πλησιάσει και να τους κινητοποιήσει. Η βροχή της διεύρυνσης, που θα έδινε εκλογική ώθηση σε ένα κόμμα που είχε ποντάρει στην κεντροαριστερή στροφή του, αντιμετωπίστηκε από τις ομπρέλες που άνοιξαν και κρατούσαν οι παλαιοί ένοικοι οι οποίοι στα όρια του δογματισμού δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και με κάθε ευκαιρία άδειαζαν τον πρώην πρόεδρο τους στο δρόμο του για τη ριζική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό τη διεκδίκηση της εξουσίας.
Στωικά ο πρώην πρόεδρος αναγνωρίζοντας και την ιστορία του καθένα μέσα στο κόμμα δεν έστειλε κανέναν από τους ομπρελοφόρους στην Επιτροπή Δεοντολογίας και βάδισε μόνος του προεκλογικά το δρόμο προς την ήττα επιμένοντας στη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων για τα …μάτια της απλής αναλογικής. Μέσα στην αριστερή πολυκατοικία κάποιοι παλιοί ένοικοι έτριβαν τα χέρια τους. Είναι οι ίδιοι που στο συνέδριο που έρχεται θα κάνουν βαθυστόχαστες αναλύσεις για τις αιτίες της εκλογικής καθίζησης του ΣΥΡΙΖΑ και από τον μόνο που δεν θα ζητήσουν ευθύνες θα είναι ο εαυτός τους…
Βέβαια όλοι αυτοί οι μονίμως εσωκομματικά διαφωνούντες είχαν και έχουν ξεχάσει ότι το 2015 το κόμμα τους κέρδισε τις εκλογές και βρέθηκαν σε υπουργεία με ψήφους και Πασόκων, ψήφισαν και εφάρμοσαν το μνημόνιο, που πιο μπροστά καταριόταν και συγκυβέρνησαν με τους παραπάνω από δεξιούς του Πάνου Καμμένου.
Μπροστά σ αυτά τα αδιέξοδα και υπό το βάρος της εκλογικής συντριβής ο Αλέξης Τσίπρας παραμέρισε για να έρθει το νέο κύμα. Ένα κύμα που ξεκίνησε με ορμή και με τη δύναμη ενός άγνωστου, σε πολλούς μέσα στο κόμμα, «αθλήματος» Τα social.
Το αμερικανάκι άλωσε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έδωσε τροφή στις σαρκοφάγες ορέξεις των πρωινάδικων και συμμάχησε, για να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, με αυτόν που το κόμμα ετοίμαζε για διαγραφή. Τον Παύλο Πολάκη που σήμερα έχει αναλάβει ρόλο εξολοθρευτή!
Ο ουρανοκατέβατος Στέφανος Κασσελάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές αρμενίζοντας πάνω στη ελπίδα των ψηφοφόρων ότι βρήκαν το αντίπαλο δέος του Μητσοτάκη και στην απόφαση τους να φορτώσουν τα απανωτά αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα σ αυτούς που έδειξαν την πόρτα της εξόδου από την Κουμουνδούρου στον Αλέξη Τσίπρα. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν κατά αυτών από τους οποίους πολλοί, στο όνομα της ιδεολογικής καθαρότητας, έχουν αναγάγει το κόμμα σε αυτοσκοπό.
Για τη θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει και διογκώνεται για ευνόητους λόγους από τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ φταίνε και οι δυο πλευρές. Ο μεν Κασσελάκης που απαλλαγμένος από συναισθηματισμούς στέλνει στο κομματικό «στρατοδικείο» ιδρυτικά στελέχη η δε εσωκομματική αντιπολίτευση που δεν λέει να λάβει τα μηνύματα της κάλπης που στήθηκε στο κόμμα. Κατά τα άλλα ο Στέφανος Κασσελάκης , αντί να χαριεντίζεται με τον ΣΕΒ, είναι καιρός με σχέδιο, τον πολιτικό του λόγο και τις θέσεις του να αποδείξει ότι άξιζε ο κόπος που ψηφίστηκε από τα χιλιάδες μέλη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ. Για την ώρα, η θετική ψήφος που παίρνει από τα πρωινάδικα δεν φτάνει…