Δεν υπάρχει τίποτα πιο καταστροφικό για τη δημοκρατία από την απενοχοποίηση του λαϊκισμού. Στην Ελλάδα βέβαια αυτό έχει επέλθει από πολύ καιρό, τα αποτελέσματα τα ζήσαμε την περασμένη δεκαετία. Θα ήλπιζε ωστόσο κανείς ότι μετά από όλα αυτά που αφήσαμε πίσω μας, θα υπήρχε ένα φίλτρο, μια αυτοάμυνα απέναντι στη σαγήνη του ωμού λαϊκισμού… Φευ.
Ο Νικόλας Φαραντούρης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του “νέου ΣΥΡΙΖΑ” αναρωτήθηκε δημόσια, αν έχει πραγματικό οικονομικό αντίκρισμα η συστημική αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας. Το έκανε με ένα σχετικά σόλοικο, αν όχι χυδαίο, τρόπο, ρωτώντας αν “τρώγονται τα ΒΒΒ”, ωστόσο το ερώτημα είναι λογικό, στέκεται. Στέκεται όμως από έναν αδαή πολίτη, όχι από έναν καθηγητή ευρωπαϊκού δικαίου και υποψήφιο ευρωβουλευτή κόμματος που κυβέρνησε την περίοδο 2015-19.
Ασφαλώς και “τρώγονται” οι αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας, αυτό είναι το νόημα, η βελτίωση του αξιόχρεου της χώρας. Αυτό το γνωρίζει καλώς ο κ.Φαραντούρης και αν είχε πιο σταθερές βάσεις η πορεία του στα γραφεία των υψηλόβαθμων στελεχών της ΝΔ, δεν αποκλείεται να μας τα έλεγε όλα αυτά ως στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος. Τώρα όμως μας λέει τα αντίθετα, αναζητώντας τη θέση του στον ροδοπράσινο ήλιο του ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Στην πραγματικότητα η σωστή απάντηση είναι ότι όχι μόνο τρώγονται οι αναβαθμίσεις, αλλά ότι είναι τόσο “νόστιμες”, που πρέπει να καταναλώνονται με πολλή προσοχή, όπως τρώνε τα γλυκά οι διαβητικοί. Όλα αυτά φυσικά τα γνωρίζουν και τα αντιλαμβάνονται πλήρως άνθρωποι όπως ο Στέφανος Κασσελάκης κι ο Νικόλας Φαραντούρης. Αλλά δεν τους νοιάζει. Ο ίδιος ο κ.Κασσελάκης έχει διαπρέψει σε αυτού του είδους τις αβαθείς λαϊκιστικές ατάκες.
Ενώ προσπαθεί να πείσει πιο σοβαρούς, “μεσαίους” ψηφοφόρους ότι είναι ένας άνθρωπος που πέτυχε στην ελεύθερη αγορά και γνωρίζει πώς παίζεται το παιχνίδι της οικονομίας, την ίδια ώρα καλλιεργεί και τα χαμηλά ένστικτα της παραδοσιακής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας το άγχος ότι μπορεί να τους φαίνεται πολύ “αμερικανάκι” και να λοξοκοιτάζουν προς τη Νέα Αριστερά ή το ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα όμως είναι συγκεκριμένο. Ο λαϊκισμός καλλιεργείται στην πιο απτή και διαυγή του μορφή. Με μόνη διαφορά ότι αυτή τη φορά φοράει και γραβάτα…