γράφει ο Γιώργος Α. Ζερβάκης*
Το βράδυ του Σαββάτου της 14ης Απριλίου 2024, η έναρξη της επίθεσης του Ιράν εναντίον του Ισραήλ, περιλαμβάνοντας αρχικά έναν αριθμό πάνω από τριακόσια drone τα οποία έφεραν εκρηκτικές ύλες, στην συνέχεια εξαπολύοντας πυραυλικά συστήματα κρούζ αλλά και βαλλιστικούς πυραύλους, επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες που ήθελαν να σχεδιάζεται στοχευμένη επίθεση κατά ισραηλινών στρατιωτικών στόχων, μετά και τον βομβαρδισμό του Ιρανικού προξενείου στην Δαμασκό της Συρίας την 1η Απριλίου.
Για την εξέλιξη αυτή, που έρχεται να επιβαρύνει την ασφάλεια και την σταθερότητα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όλος ο διεθνής τύπος επικεντρώνεται στο γεγονός ότι με την επίθεση αυτή το Ιράν περνάει από το πεδίο των απειλών κατά της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ σε μια εκδήλωση απευθείας στρατιωτικής εμπλοκής. Πρόκειται για μια προαναγγελθείσα επίθεση του Ιρανικού καθεστώτος στοχεύοντας τα ισραηλινά εδάφη, με το Ισραήλ ουσιαστικά με τα πολλαπλά συστήματα της αντιαεροπορικής του άμυνας, με την υποστήριξη των συμμαχικών δυνάμεων των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γαλλίας, να επιτυγχάνει την κατάρριψη σχεδόν στο σύνολο τους των εκτοξευόμενων πυραύλων και drone του Ιράν.
Μετά και την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς εναντίον της εδαφικής επικράτειας του Ισραήλ του περασμένου Οκτωβρίου, την στρατιωτική απάντηση του Ισραήλ και τις πολεμικές συγκρούσεις που μαίνονται αυτούς τους μήνες στην Λωρίδα της Γάζας, με την επίθεση του Ιράν περνάμε σε μια άλλη φάση που κλιμακώνει την στρατιωτική δράση. Για την επίθεση της Χαμάς, με τις αγριότητες των μαζικών, τυφλών δολοφονιών αμάχων και στρατιωτών, τις απαγωγές, το Ισραήλ είχε στρέψει τις κατηγορίες στο Ιρανικό καθεστώς και τα βασικά ερωτήματα ήταν εάν με την επίθεση της εξτρεμιστικής, τρομοκρατικής δράσης της Χαμάς οδηγούμαστε σε ευρύτερη ανάφλεξη στην περιοχή, ποια είναι η νέα πραγματικότητα στην Μέση Ανατολή.
Έχοντας ως δεδομένο ότι το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης αναμειγνύεται στο παλαιστινιακό ζήτημα, έχει ρόλο καθώς δεν εφοδιάζει μόνον με πόρους την Χαμάς και την Χεζμπολάχ, αλλά τους παρέχει και στρατιωτική υλικοτεχνική υποδομή, δημιουργεί στην ουσία συμμάχους στην δεδηλωμένη πρόθεση του εκδήλωσης επίθεσης στο Ισραήλ με σκοπό να το καταστρέψει ολοκληρωτικά. Το Ιράν καλύπτει στην ουσία αυτές τις ακραίες εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις, με τους πολιτοφύλακες των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, δια της στρατιωτικής πτέρυγας Δύναμη Κούντς, που αναλαμβάνει επιχειρήσεις εκτός των ιρανικών συνόρων.
Κοινή είναι η διαπίστωση ότι το Ιράν επιθυμεί και επιδιώκει την αποσταθεροποίηση στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι στρατηγικοί του στόχοι δεν είναι υπέρ των διπλωματικών προσπαθειών, της εξομάλυνσης των σχέσεων, έχοντας στραφεί απέναντι στην Αίγυπτο με την οποία δεν υπάρχουν διπλωματικές σχέσεις , με το Βασίλειο της Ιορδανίας διατηρεί περιορισμένες σχέσεις. Και δεν στρέφεται τυχαία κατά των δυο αυτών χωρών, καθώς πρόκειται για αραβικές χώρες οι οποίες έχουν αναγνωρίσει το Ισραήλ ως κράτος και διατηρούν διπλωματικές σχέσεις μαζί του.
Τώρα έχουμε εισέλθει σε μια νέα περίοδο, στην οποία πρέπει υπάρξουν διπλωματικές απαντήσεις που αφορούν και το Ισραήλ και το Ιράν, αλλά και τον Αραβικό κόσμο συνολικά. Ζητήματα όπως να υπάρξει εξέλιξη στο να εμφανισθεί ξανά η δυνατότητα βιώσιμης ύπαρξης Παλαιστινιακού κράτους, αυτή περνάει από την πολιτική αποδυνάμωση της Χαμάς, γιατί είναι εμφανές ότι ο Παλαιστινιακός λαός δεν ωφελείται από τα όσα ζήσαμε την 7η Οκτωβρίου και τις επιθέσεις των τρομοκρατών της Χαμάς.
Όπως δεν ωφελήθηκε από τις δολοφονικές επιθέσεις απλών Ισραηλινών πολιτών από μέλη της Χαμάς και άλλων μικρότερων ριζοσπαστικοποιημένων παλαιστινιακών ομάδων, που είδαμε να συμβαίνουν κατά την διάρκεια της 2ης Ιντιφάντα μεταξύ 2000-2005. Με αυτές τις επιθέσεις, στο Ισραήλ μειώθηκαν δραστικά όσοι υποστήριζαν την ειρηνική επίλυση με την δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, όπως και μέσα στο Ιράν, το καθεστώς έχει ενισχύσει τον χαρακτήρα των διώξεων εναντίον πολιτών που αντιτίθενται με διαδηλώσεις στην μακροχρόνια αντι-ισραηλινή ρητορική, που αντιτίθενται σφοδρά στην παροχή υποστήριξης προς παλαιστινιακές οργανώσεις που έχουν σαν βασικό σκοπό την πραγματοποίηση επιθέσεων κατά του κράτους του Ισραήλ.
Την επόμενη μέρα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι η σταθερότητα και η μόνιμη ειρήνη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, προϋποθέτει την αποδοχή της απτής πραγματικότητας να τεθεί τέλος στην πολεμική αναμέτρηση του Ισραήλ με την Χαμάς και την επιστροφή των απαχθέντων πολιτών, να αποφευχθούν άλλες ενέργειες που θα κλιμακώσουν την ένταση και την σύγκρουση, να αντιμετωπισθεί με πραγματισμό η επιθετική ρητορική του καθεστώτος της Τεχεράνης, που περιλαμβάνει και την επίτευξη βιώσιμης λύσης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.
* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Radiome.gr